کابل‌های شبکه از نظر سرعت و نوع ساخت و روکش به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: کابل‌های مسی و کابل‌های فیبر نوری. کابل‌های مسی شامل کابل‌های UTP (Unshielded Twisted Pair) و STP (Shielded Twisted Pair) می‌شوند. کابل UTP برای انتقال داده‌های با سرعت‌های تا 1 گیگابیت بر ثانیه استفاده می‌شود، در حالی که کابل STP برای کاهش نویز و تداخل الکترومغناطیسی استفاده می‌شود و معمولاً در محیط‌های با شرایط نویز زیاد استفاده می‌شود. همچنین، کابل‌های مسی ممکن است دارای روکش outdoor یا indoor باشند که بستگی به محیط استفاده دارد. کابل‌های فیبر نوری شامل کابل‌های Single-mode و Multi-mode می‌شوند. کابل Single-mode برای انتقال داده‌های با سرعت‌های بالا و در فواصل بزرگ استفاده می‌شود، در حالی که کابل Multi-mode برای انتقال داده‌های با سرعت‌های پایین و در فواصل کوتاه استفاده می‌شود. همچنین، کابل‌های فیبر نوری ممکن است دارای روکش outdoor یا indoor باشند که بستگی به نیاز و محیط استفاده دارد. به طور کلی، استاندارد های کابل شبکه شامل TIA/EIA-568 و ISO/IEC 11801 برای کابل‌های مسی و استاندارد های TIA/EIA-492 و ITU-T G.651 برای کابل‌های فیبر نوری مشخص می‌کند.