توپولوژی شبکه به شیوه‌ای است که دستگاه‌ها و رایانه‌ها در یک شبکه با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. این ارتباطات می‌تواند به صورت فیزیکی یا منطقی باشد و به منظور ارسال داده‌ها و اطلاعات استفاده می‌شود. توپولوژی شبکه می‌تواند به صورت فیزیکی، منطقی یا هر دو باشد و ویژگی‌های مختلفی دارد که بر اساس نوع و ساختار شبکه متفاوت است.

توپولوژی‌های شبکه مختلف شامل توپولوژی ستاره، توپولوژی حلقه، توپولوژی شبکه‌ای، توپولوژی درختی و توپولوژی مشترک هستند. هر کدام از این توپولوژی‌ها ویژگی‌ها و مزایای خاص خود را دارند که بر اساس نوع شبکه و نیازهای مختلف، مناسب می‌باشند.

توپولوژی ستاره به صورتی است که یک دستگاه مرکزی (معمولاً سوئیچ یا هاب) به تمام دستگاه‌های دیگر به عنوان نقطه مرکزی متصل است. این توپولوژی به دلیل سادگی و قابلیت گسترش آسان، بسیار محبوب است.

توپولوژی حلقه به صورت یک حلقه بسته است که دستگاه‌ها به صورت مستقیم با دستگاه‌های قبل و بعد از خود متصل هستند. این توپولوژی به دلیل سادگی و کارآمدی در شبکه‌های کوچک استفاده می‌شود.

توپولوژی شبکه‌ای به صورت گره‌های مختلف است که به صورت تصادفی با یکدیگر ارتباط دارند. این توپولوژی مناسب برای شبکه‌های بزرگ و پراکنده است.

توپولوژی درختی به صورت سلسله مراتب است که دستگاه‌ها به صورت سلسله مراتب با یکدیگر ارتباط دارند. این توپولوژی مناسب برای شبکه‌های بزرگ با ساختار سلسله مراتب است.

توپولوژی مشترک به صورت ترکیبی از توپولوژی‌های مختلف است که برای نیازهای خاص شبکه استفاده می‌شود.

دستگاه‌های زیرساخت شبکه شامل سوئیچ‌ها، روترها، هاب‌ها، کابل‌ها و تجهیزات فشرده سازی داده مانند سروِر های فایروال و نقطۀ دسترسِى بى سىیم هستند. هر یک از این دستگاه‌ها و تجهیزات وظایف و نقش‌های خود را در شبکه اجرا می‌کنند و بر اساس نوع و ساختار شبکۀ مورد استفادۀ آن‌ها، نصب و راه‌اندازى مى‌شوند.